De Meulepolle is een ziedstraote van de ‘Kerkweg’ in Buil. Now numen de meerste Stellingwarvers die ‘Kerkweg’ Karkeweg, of eerder ok ‘Karkepad’, mar die naeme wodt op ‘e straotbodden niet bruukt. Eerder stonnen in disse buurt twie meulen; iene van die twie was een vulmeule. Wat dat percies is kuj’ in de spreukekelender van 2017 lezen:
Eertieds haj’ in Stellingwarf ok vulmeulen (volmolens). In een vulmeule wodde wollen stof op een bepaolde meniere bewarkt zodat de kwaliteit van de stof beter wodde. De struktuur van de stof wodde dichter (‘voller’) en vaaster maekt deur die te bewarken. Hiel vroeger wodde de stof daorveur soms daegenlaank knieded of d’r wodde op sleugen, laeter gebeurde de bewarking in de vulmeule. De stof wodde dan mit gebruuk van waeter-, wiend- of peerdekracht mit hoolten stampers bewarkt. De stof die zo ontston wodde hier bi’jomme voellaeken nuumd, de kleur d’r van was antracietkleurig of blauw. De stof wodde bruukt om schölken, rokken, jassen en broeken van te maeken, meerstentieds gong et om warkkleren. De wolle wodde vaeks veurdat et weven wodde blauwvarfd. Mar et gebeurde ok wel dat ze de stof nao et weven varfden. Sommige meensken deden dat blauwvarven zels, mar meerstal gong de eigenspunnen wolle naor een blauwvarver. Blauwvarvers of blauwvarveri’jen weren d’r in verschillende dörpen, zoas o.e. in Noordwoolde.
De foto veur Stellingwarfs in et ‘wild’ wodde instuurd deur Annie Dedden.