Stellingwarfs gedicht op doeken meziekkoepel Appelsche

Woensdagmiddag de 10e meie was d’r op ‘e Boerestreek in Appelsche een feestelike bi’jienkomst bi’j de meziekkoepel. Die koepel is now veurzien van acht doeken. Op ‘e doeken is een Stellingwarfstaelig gedicht te lezen van Attie Nijboer van Oosterwoolde. In et gedicht beschrift Attie heur herinnerings an Appelsche, mar ok hoe ze de tied van now erveert.

Zoe’n negen jaor leden schreef ze een gedicht over Appelsche veur et boek ‘Gien plak dat mi’j zo trekt’, van Henk Bloemhoff. In dat boek kommen biezunderheden an de odder over alle dattien dörpen van Stellingwarf-Oostaende. In eerste instaansie zol dat gedicht plaetst wodden, mar aenlik was d’r wel ruumte veur meer, zo gaf de zeilmaekeri’je an die veur de ni’je doeken zorgde. Attie schreef daoromme nog een tal koepletten extra, en in dat diel komt mit naeme et Appelsche van now an bod:

Appelsche doe en now

Ik greef diepe in mien onthoold

We fietsen zonder jasse

De flesse riedel in de tasse

Smaekt doukies lekker koold

We wanen oons in de grote dunen

En bin op ’e zaandvlakte anbelaand

Daor gaon we speulen in et gele zaand

Wowwe muui van et ommestrunen

We spattelen in de poele

Et waeter is lekker koel

Doukies biwwe van doel

En greef een grote koele

Hewwe dan nog genog kracht speerd

Dan op ’e weerommereize naor de Bosbarg!

Dat vienen we hielemaol niet arg

Et uutzicht is et klauteren weerd

Tot besluut nemen wi’j altemet

Bi’j de kiosk over de straote

Een hiele grote maote

Zak petat mèt

Appelsche now,  jaoren laeter

Ie kregen een mederner gezicht

Hier en daor bin ie wat eers inricht

De zaandvlakte mist et spattelende waeter

Toch vulen wi’j oons bi’j  jow op oons gemak

Ie blieven pattie meensken behaegen

Alderdeegst tot in lengte van daegen

Jong en oold geniet, komt grif an zien gerak

Appelsche, hatte in et Drents-Friese Woold

Verbint keunst, rekreaosie en kultuur

In de midden van de netuur

Veur een lang en leefber behoold

(Foto: Sietske Bloemhoff)