Stellingwarfs in et ‘wild’

An de Kuunderweg bi’j Makkinge staon twie boerderi’jen mit een Stellingwarver naeme. Dit is de eerste, temeensen aj’ van de kaante van de Prikkedam kommen. De boerderi’je het de naeme de olde kuunder, en dat slat vanzels op de revier De Kuunder, die hier niet veer aachter de boerderi’je langes stroomt ligt. En op sommige plakken in de buurt bin nog stokkies van de oolde Kuunder te vienen, dus van veur de tied dat hi’j rechtetrokken is. Krek as bi’j ere naeme in disse rebriek is jammer genoeg ok hier ‘olde’ schreven in plak van ‘oolde’… (Tekst en foto’s: Sietske Bloemhoff)

In Ni’jberkoop, bi’j de buurtschopTwietel, het indertied een hoolten karkien staon. Et wodde hier in 1932 bouwd veur een Evangelische Verieninge, op initiatief van de geriffermeerde karke van Donkerbroek en Ooldehoorn. In 1958 wodde et ofbreuken, omreden d’r doe gien diensten meer hullen wodden. Deur de Ni’jberkopers wodde et karkien al gauw ’t Fiene Hokkien nuumd.

Et bod dat an et karkien herinnert, is ok as eerbewies an Vrouw Maria Snoek plaetst; zi’j het heur eertieds jaoren veur de verieninge inzet. (Tekst en foto’s: Sietske Bloemhoff)

In et gemientehuus van West-Stellingwarf (bouwd in 2005) is in de roeme ontvangsthal op een mooie wieze ommedaenken veur et Stellingwarfs. Op ‘e glaezen panelen is een tekst in de eigen tael te lezen over de geschiedenis en ok die van et meerst bekende Stellingwarver gedicht ‘Waor de Lende’ (schreven deur Martinus Bakker). De tekst wodde lange leden op meziek zet deur Henk Bloemhoff die et indertied ommeraek veul zongen het tiedens zien optredens; niet alliend in de buurt, mar in et hiele laand. Et lied wodde hier bi’jomme al gauw deur o.e. veul koren bruukt en is onderhaand zó bekend dat et vaeke ‘et twiede Stellingwarver volkslied’ nuumd wodt.

(Foto’s: Lenus v.d. Broek)

Waor de Lende

Waor de Lende zien loop deur de weilanen trok,

In de vremd-wispelturigste bochten,

Daor jubelen de voegels van poere gelok,

An oneindige, straolende lochten!

Ja daor pronken de pettens, et bugende riet,

En van kleurenpracht tillen de tunen,

Ja daor roezen de dennen heur donkere lied,

En daor tooltert de jeugd deur de dunen!

–

Al die dörpies, ze liggen verspreid her en der,

Mit een karke – een koppeltien huzen,

En een botterfebriek of een schoele is d’r,

Soms wat groter mit wegen die kruzen.

Och ze bin mar zo klein

Mar ze bin zo vertrouwd,

Veur et volk dat d’r eigen mit raekte.

Want ze bin mit et zwiet van et veurgeslacht bouwd,

Dat van heideveld weilanen maekte.

–

Ja dat volk is een volk van et Saksische slag,

Dat zien eigen kerakter beweerde,

Dat zien tael onderhul tot vandaege-de-dag!

Dat zien eigen kultuur nooit verleerde!

Ja, dat volk is deur d’iewen vergruuid mit zien grond,

Mit zien dörpen en eigen bedrieven.

…En de Lende stroomt wieder! De stroom is gezond!

Zo zal Stellingwarfs Stellingwarfs blieven!

Tiedens de feestweke in Noordwoolde wodt d’r daor ok altied een Stokkies Aovend hullen. In de goeie spelling is et dus Aovend en gien Aovond. Mar et is d’r grif lieke genoeglik omme. Iederiene kan op et teniel zien beste bientien veurzetten! (Foto’s en tekst: Johan Veenstra)

Dit is de naeme van een huus/atelier in Steggerde. Ie kun d’r terechte veur hobby, kedo’s en oolde ambachten. Et hadde eins oolde in plak van olde wezen moeten. Mar de meensken schrieven hiel arg vaeke olde zoas eerder in: de olde duker( 32), ’t Olde café (33), ’t Olde Wold (77), De Olde Tramhalte (225), ’t Olde Wief (240), De Olde Stee (266) en de Olde Vaort (268). (Foto en tekst: Johan Veenstra)