Foto: Ruurd Jelle van der Leij
Daenk om ‘e voegels
As een koolde poester
Om de huzen wi’jt,
As et now es haegelt
En dan weer wat sni’jt,
Dan vien ie et noflik
Bi’j de waarme heerd!
En een paantien koffie
Is je hiel wat weerd!
As ’t zo gloepend koold is
En et vröst, dat ’t kraekt,
Dan is ’t krek, as ’t eten
Twie keer zo goed smaekt!
As de wiend mit vlaegen
Om je slaopen snidt,
Daenk dan es an ’t vinkien,
Dat op ’t potrak zit!
An de zwatte liester5!
’t Bi’jebietertien!
Musken in de hede!
’t Winterkeuninkien!
Zie ze daor es zitten
Op et kaele hoolt:
Mit een lege maege,
Hongerig en koold…!
Wi’j kun oons nog waarmen,
Eten oons nog zat…
Toe! Maek ze es bliede!
Geef heur ok es wat!
(Uut: ‘De oolde Pook’, H.J. Bergveld, haast 1970)