Op et plattelaand haj’ op de hiemen vroeger nogal wat appel- en perebomen staon. De vruchten d’r van kwammen diels in de weckflesse, en een diel wodde beweerd op een koel plak, bi’jglieks in de kelder. Mar ok een diel wodde toemaekt en dan dreugd op ‘e kachelplaete van de kookkachel of in de ovend. Al mit al was dat nogal een dreeg warkien. Ie hadden aenlik gien ruumte genoeg, want zo groot was de kachelplaete niet.
Soms wodde de plaetselike bakker om hulpe vraogd. As et broodbakken daon was, was de grote ovend ja nog lekker op temperetuur. Et kostte ok gien geld, mar de bakker mos de boel wel in de gaten holen. Et gebeurde wel es dat de appelties nao de tied wat an de donkere kaante weren. Dan was de ovend aenlik nog te waarm west, of ze hadden d’r krek te lange in zeten. Dan weren ze nao et opwellen niet lekker meer, mar smaekten wat braanderig. Mar meerstal was et wel goed en was et een lekkere wintergruunte.
Gegevens Koop Gorte, Stellingwarver Spreukekelinder 2003