Begin van de haast
De pessimist kan klaegen!
Hi’j het zien zin!
We zitten in die daegen
Van wiend en regenvlaegen,
En losse donderslaegen!
Et weer wódt min!
Mar kiek es de kestanje, die eupenbaast;
en kiek es naor de franje, dát is de haast!
de hiele grote schilder
van geel en bruun,
de locht is iel en stilder;
en in de tuun
de dalia, die laeter as aanderen bluuit,
de zinnia;
en ’t waeter dat dichtegruuit
van entekros;
de bomen, zo geel en groot,
staon tussen ’t mos
te dromen vlak an de sloot;
et blad, et blad dat dwarrelt vot op ’e wiend,
et slipt en slat en dwarrelt – de zunne schient
Gien reden om te treuren!
Dat het gien zin!
De wereld is vol kleuren,
Een wonderlik gebeuren!
Zit daorom niet te zeuren,
Mar kiek him in!
Jouk (Martinus Bakker)
(Friese Koerier, 23 september 1953, foto’s: Sietske Bloemhoff)