‘Posstro is luiewievekost’, zeden ze in Wolvege wel. Et is een gerecht daj’ zomar klaor hebben…
Meerstal wodde potstro maekt van boekweitenmael mit kokend waeter, ok wel mit waeter en melk of alliend melk en een sniffeltien zoolt. Ie moe’n et zo beruren dat et zo dikke is daj’ et an de vörke prikken kunnen. Soms wodde d’r ok wel kookte ries deur ruurd om et dikke te kriegen. Dan kan et mitien opeten wodden; potstro mag aenlik niet koken. Ie eten et mit wat spekvet d’r over en spek d’r bi’j. Et vet kuj’ ok in een koelegien doen mit stroop d’r omhenne. Soms wodde et ok klaormaekt mit waeter en soepe.
In et Stellingwarfs Woordeboek (diel 3) bin de volgende variaanten te lezen:
‘Ie brengen melk an de kook, daor struj ie mael in tot et dikke wodt, en dan eet ie et mit spekvet en stroop; en ie hadden ok ‘riezen potstro’, dan haj’ dunne riezenbri’j en die maekte ie dikke mit mael’ (optekend in Buil).
‘Potstro is mael in waeter op et vuur en dan moej’ ruren totdat et stief wodt, dan in et bod, een koelegien d’r in en in et koelegien komt et spekvet en daor omhenne stroop’ (optekend in Noordwoolde).
‘Potstro is anreurd mael; vroeger mit zute melk en boekweit of bloem; ie konnen ok melkenriezenbri’j mit wat mael anmengen, dan wodde et wat stief, en dan gaoj’ et eten mit brune suker en botter’ (optekend in Steggerde).
Meensken die potstro liekewel hielemaole niet lussen, zeggen van een minne locht wel: ‘Die locht is zo min as potstro’.