Prinsessebonen
Bi’j de winterdag wodde d’r indertied as gruunte nog al es prinsessebonen uut de weckflesse eten. Weckflessen bin uut de tied, mar schienen d’r de laeste jaoren ok wel es weer wat in te kommen. Vandaege-de-dag komt d’r een boel uut de diepvries of uut blik, mar niet iederiene vint bonen uut de diepvries lekker.
Bi’j de zoemerdag mossen de bonen draoded, punt en deurbreuken wodden. Dan bleek laeter nog wel es dat d’r een draotien an zat. Dat was vanzels hiel vervelend, want dan haj’ de mond vol weckbonen, de smaek was lekker, mar die draoden…
De ‘linkerhaand’ wodde ok altied goed vuld mit een stok vleis uut de weckflesse. Dat kon een ribbegien wezen, een karbonade of ok wel een plakke schinke van et varken dat in de maond november slaacht was.
De schinke was licht rookt in et rookhokke dat bi’j haost iedere boerderi’je op de zoolder te vienen was.
(Gegevens Koop Gorte, Stellingwarver Spreukekelinder 2003)