Natte sni’j
De eerste kwalsters natte sni’j,
bin in de wieke modderbri’j
van pad en menning daeledaeld.
Ze plakken an et keukenglas,
et glas, dat an de wiendkaant was
en bin in ’t aachterhuus verdwaeld.
Ze jachten over ’t vlakke laand
de Westhoek deur. Een witte raand
lag in de li’jte van wat riet.
Lag even, mar dan smölt ze vot,
want natte sni’j die duurt mar kot.
– De Westhoek in zien onderklied.
Ze jachten over Ni’jberkoop
en dan in iene lange loop
et oosten in, naor Donkerbroek,
waor jonkvee in de lanen lopt,
mismoedig mit een roege kop.
– De dag die is een sleuten boek.
Oneindig is de modderbri’j
oneindig daelt de natte sni’j
in jacht van bujjen over ’t laand.
Ligt even, mar dan smölt ze vot,
want natte sni’j die duurt mar kot.
– De stille dreiging van een haand.
Jouk, uut: Een haandvol speulgoed (Oosterwoolde, 1972)