Nog mar half wakker zit ik vandemorgen, onder et behemmelen van mien morgenbroggien, de kraante deur te nemen. Et is meer koppesnellen as alles uutgebreid lezen, dat kan vandaege nog wel es, tot mien oge inienen vaalt op een mit dikke vette letters schreven stok: BOJEM BI’J TIEL GEFT OOLDE SCHATTEN PRIES. Inienen bin ik klaorwakker en begin te lezen.
Bi’j opgrevings op een bedrievepark bi’j Tiel bin hiel vule, en neffens de archeologen slim belangrieke, veurwarpen vunnen uut de tied van de Romeinen. D’r bin wel vuventwintighonderd broonzen veurwarpen opgreven en ok nog een riek versierde zalvepot, de meensken hadden doedertied netuurlik ok al last van rimmetiek en zok-zo-wat. Vanwegens d’r ok nog een beeld van de god Jupiter ontdekt is daenken ze dat d’r doedertied een grote villa of een heiligdom staon het.
Now mag ik wel graeg es even in een antiekzaeke rondsnuffelen, mar veerder bin ik niet zo interesseerd in die hiele oolde scharveboel wat d’r meerstentieds opgreven wodt. Mar waoromme ik inienen zo wakkerschudded bin tiedens et lezen van mien kraantien, zal ik jim uutstokken. As de naeme Tiel mar in beeld komt bin ik votdaolik interesseerd omreden mien dochter daor kotbi’j, in een dorp wat tegen Tiel anleunt, heur tot wonen zet het. Heur tuun greenst an et reviertien de Linge, dus is et daor ok al een hiel oold gebied donkt me zo. Eertieds in de tied van de Romeinen, zullen daor ok wel schippen over de revier veerd hebben en kun daor ok wel rieke meensken woond hebben, donkt me zo. Dus… kun daor ok wel zokke broonzen veurwarpen in de grond zitten, wie wet. Doe mien dochter en heur man daor kwammen te wonen hebben ze heur tuun hielemaole opknapt. De grond is wel kultivaterd mar niet diepe ommeploegd. Votdaolik bin ik in de tillefoon klommen en hebbe heur opbeld. Ze laggen nog op ien oor en in diepe slaop, mar op mien anholende bellen wodde d’r aendelik toch opneumen. In et kot heb ik heur de boel uutstokt en de goeie raod geven om heur tuun mar es diepploegen te laoten, vanwegens belangrieke bojemschatten die d’r nog wel es in zitten kunnen. Een slaoperige stemme gaf me bescheid: ‘Mem, weet ie wel wat zoks kosten gaot?’
‘Nee, netuurlik weet ik dat niet, mar as d’r bi’jglieks goolden munten of broonzen veurwarpen naor boven kommen bin jim boven Jan, dan kuj’m et daor zat van betaelen,’ zee ik.
Doe kreeg ik de vraoge te heuren: ‘En as d’r niks boven de grond komt, betael ie de rekinge dan Mem?’ Doe was ik gauw uutpraot, daor waog ik me netuurlik niet an. Mar ik heb me wel veurneumen, as ik es op vesite gao bi’j mien kiender in de omkrieten van Tiel, dan neem ik wel een schoppe mit, wie wet wa’k daor nog viene an bojemschatten!
