Gedicht: Haast (Lamkje Hof-de Boer)

Haast

De lochten hangen grauw en zwaor

en ’t rokt naor starvend blad

de daegen die wo’n kot en gries

de laeste bloemen bluuien

en over ’t laand een waezighied

die drokt now al wat leeft

as ’t waore daele veur een schoft

et kan oons zo vermuuien

en zie – die blaeden keunstig kleurd

ze trillen nog hiel even

en valen dan – ja altied deur

is ’t starven om te leven

Lamkje Hof-de Boer

(Uut: Van mien kaant bekeken, SSR, Oosterwoolde, 1981, foto: Sietske Bloemhoff)