Jong van hatte mit et Stellingwarfs de toekomst in
Uut de bundel ‘Zonder zille’ van Jan van Overtjonger wodden op 31 jannewaori drie gedichten twitterd:
Sni’j,
et ienzeme spoor,
dat mi’j stapvoets volgt
naor de horizon.
Thuus
A’k aovens
wiethoeveer
van huus
de steerns zie,
vaalt al et vremde
om me henne weg,
is ’t me zuver krek
as bin ‘k weer thuus.
De wereld
bluuit
krek zo lange
tot hi’j
leegplokt is;
daoromme
plok ik now
alliend nog mar
de dag.
Op 31 jannewaori wodden d’r vanwegens Gedichtedag ok een viertal gedichten van Jouk (Martinus Bakker) twitterd:
Regen…
’t Is allemaole regen,
et regent hieltied deur.
D’r is een protte tégen,
mar ok een protte véúr
te zeggen…
Tellen…
Hi’j sleug graeg de haand an de flesse
en dronk dan een borrel of zesse.
De laeste keer kwam hi’j tot elf,
doe sleug hi’j de haand an ‘m zelf.
Viegeblad
Doe Eva van de appel hapte,
Zee Adam: ‘Ach mien kleine lieve schat,
docht ie dat ik dáór in trapte?’
En plokte rap een viegeblad.
Aende
An alles komt een aende,
an alles een begin.
Behalven an De Lende:
die ligt daor tussenin!
Tiedens de gedichtedag op 31 jannewaori wodde d’r ieder ure een Stellingwarfs gedicht twitterd. Van Willem Jan Teijema weren de volgende te lezen:
dichter wezen
mooie zinnen maeken
waor as zo now en dan
mar zeker niet te vaeke
een woortien uutroegelt
dat wel zin het
de
wiend
beweug jow haoren
zachies
en verdween
fluusterende in et riet
een verhael
van duzend jaoren.
Uut de bundel ‘De wiend blaost ok wel es aandersomme’ van Jan Veldhuizen wodde twitterd:
Dielen
hoe weinig
aj’ ok hebben
hoe klein
as je bezit
ok is,
et is nooit
te min
om te dielen
Stieve ries
Een zundagse kost was vroeger stieve ries. Groffe rieskorrels mos ie daor veur hebben, niet van die kleine korrelties.
Zaoterdags wodden de rieskorrels kookt in volle melk, melk zó van de koe. Ie kookten et tot de ries goed stief wodde. Dan deej’ ze in een grote schaole en dan was ze de volgende dag, zundags dus, goed anstiefd. Aovens teveuren wodden d’r ok rezienen in ’t waeter zet om op te zwullen.
As et an et eten toe was wodde d’r boerebotter smulten in een statpannegien op de kachel.
En wat was dat dan lekker, zundags. Stieve ries in ’t bod mit rezienen, bottervet en brune suker d’r overhenne.
Prinsessebonen
Bi’j de winterdag wodde d’r indertied as gruunte nog al es prinsessebonen uut de weckflesse eten. Weckflessen bin uut de tied, mar schienen d’r de laeste jaoren ok wel es weer wat in te kommen. Vandaege-de-dag komt d’r een boel uut de diepvries of uut blik, mar niet iederiene vint bonen uut de diepvries lekker.
Bi’j de zoemerdag mossen de bonen draoded, punt en deurbreuken wodden. Dan bleek laeter nog wel es dat d’r een draotien an zat. Dat was vanzels hiel vervelend, want dan haj’ de mond vol weckbonen, de smaek was lekker, mar die draoden…
De ‘linkerhaand’ wodde ok altied goed vuld mit een stok vleis uut de weckflesse. Dat kon een ribbegien wezen, een karbonade of ok wel een plakke schinke van et varken dat in de maond november slaacht was.
De schinke was licht rookt in et rookhokke dat bi’j haost iedere boerderi’je op de zoolder te vienen was.
(Gegevens Koop Gorte, Stellingwarver Spreukekelinder 2003)