Gedichten
Gedicht: Haast (Lamkje Hof-de Boer)
Haast
De lochten hangen grauw en zwaor
en ’t rokt naor starvend blad
de daegen die wo’n kot en gries
de laeste bloemen bluuien
en over ’t laand een waezighied
die drokt now al wat leeft
as ’t waore daele veur een schoft
et kan oons zo vermuuien
en zie – die blaeden keunstig kleurd
ze trillen nog hiel even
en valen dan – ja altied deur
is ’t starven om te leven
Lamkje Hof-de Boer
(Uut: Van mien kaant bekeken, SSR, Oosterwoolde, 1981, foto: Sietske Bloemhoff)
Gedicht: Keerpunt (Johan Veenstra)
Keerpunt
Now de vleermoezen in de ruste binnen,
de haastbujjen over et laand gieselen,
en et blad in oppers om de deure ligt,
wodt et tied om in de spiegel te kieken.
.
In de smoeke besleutenhied van et huus,
dat him klaormaekt veur een lange winter,
mar waor et geluud en de locht van de zoemer
nog volop te heuren en de roeken binnen,
.
maek ik et testement op van mien bestaon.
Kiek ik over de schoolder aachteromme
naor et leven dat ik overleefd hebbe,
en zet veur et eerst de bliendkappe of.
.
As een koekoeksjong dat nog nooit vleugen het,
zal ik perberen moeten reddag te holen:
de ballast van vroeger betien bi’j betien
over de raand van et nust te drokken.
.
En as ik dan, laeter, op een winteraovend
butendeure omhogens kiek, hoop ik mar
dat niet elke steern in de koolde vrieslocht
een kaans is die ’k veurbi’jgaon laoten heb.
.
(Uut: Winterlaand, 2001)
Gedicht: Onder de appelboom (Roely Bakker)
Zunnestraolen speulen deur de
blaeden van de appelboom.
Roodglimmende wangies verleiden
zwatte liesters tot malle kapriolen.
Goolden spikkels speulen
over ’t natte grös.
Jonge katten slikkebekken
onder de oolde boom.
Roely Bakker
Gedicht: De timmerman (Harmen Houtman)
De timmerman
‘De timmerman’ zit in de bomen,
haemert d’r weer flink op los,
lat een held’re echo schallen
deur de dichte dennebos.
Waetervlogge ploegt zien snaevel
deur et hadde brune hoolt,
kleine snippers valen vliegend,
’t spitten zit in zien onthoold.
Stevig poot hi’j al zien ti’jen
in de roege hadde schoss’.
Deur zien stattien staot hi’j stevig,
snaeveltien zo klein, mar fors.
Nooit tevreden, altied doende
as hi’j mit zoe’n boomstamm’ vecht.
Kleurig bin zien strakke veren
en zien naeme die is: Specht.
Harmen Houtman
(Foto: Ruurd Jelle var der Leij)